اینترنت بدون فیلتر برای اساتید و اعضای هیئت علمی دانشگاه ها

به گزارش گروه دانش و فناوری به نقل ازسخت افزارمگ ،به تازگی معاونت حقوقی وزارت علوم طی یک نامه از روسای دانشگاه ها و مراکز آموزشی عالی درخواست کرده تا لیست اعضای هیئت علمی خود را برای دریافت «اینترنت باز» یا همان اینترنت بدون فیلتر خودمان به این معاونت ارائه کنند.

:

«با عنایت به مصوبه یکصد و بیست و نهمین جلسه کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه دستور فرمایید نسبت به تهیه لیست اعضای محترم هیئت علمی آن موسسه بر اساس فرم پیوست در قالب فایل اکسل جهت دسترسی به اینترنت باز به منظور استفاده از سکوها و تارنماهای بین‌المللی با محتوای علمی، آموزشی و فناوری به قید فوریت جهت اقدامات بعدی به این معاونت ارسال فرمایید».

همان‌طور که می‌بینید، در این نامه به مصوبات جلسه 129 کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه ارجاع شده است. از محتوای این جلسه و مصوبات آن اطلاعی نداریم، اما به احتمال زیاد بخشی از اخبار عجیبی که این روزها می‌شنویم – نظیر همین طرح اینترنت طبقاتی – بخشی از مصوبات این جلسه یا به طور کلی این کارگروه هستند.

نکته بسیار جالب دیگر در خصوص این نامه، طرح کاربرد و نوع استفاده از اینترنت باز برای اساتید دانشگاه است: «استفاده از سکوها و تارنماهای بین‌المللی با محتوای علمی، آموزشی و فناوری». معنی این عبارت این است که حتی خبری از اینترنت آزاد – به آن معنی که مد نظر بسیاری از ماست – برای اساتید دانشگاه‌ها نیست و صرفاً دسترسی به یک سری تارنما و سامانه مورد تأیید مقامات بالادستی برای این قشر باز می‌شود؛ تارنماهایی که کم و کیف آن‌ها هنوز مشخص نیست. البته این مسئله از روز اول هم پیش‌بینی شده بود و می‌دانستیم که این روزها به هر کسی «اینترنت آزاد واقعی» داده نمی‌شود، بشرطها و بشروطها.

اگر آبراهام مازلو هنوز زنده بود و می‌خواست در این روزها «هرم نیازهای انسان» را تدوین کند، حتماً «نیاز به اینترنت و دسترسی به گردش آزاد اطلاعات» را جایی میان طبقات اول و دوم هرم و در رده «نیازهای زیستی» و «نیازهای امنیتی» قرار می‌داد. زندگی در عصر ارتباطات بدون دسترسی به گردش آزاد اطلاعات یک کابوس واقعی است، کابوسی که تبدیل به واقعیت زندگی ما ایرانیان شده و حداقل در افق کوتاه‌مدت خبری از پایان آن نیست، بلکه روز‌به‌روز سیاه‌تر هم می‌شود. شاید بتوان گفت ما ایرانیان تنها ملت تاریخ هستیم که نه تنها «1984 جورج اورول» را خوانده‌ایم، بلکه آن را زندگی می‌کنیم.

 

طرح اینترنت طبقاتی بیشتر شبیه یک جور شکنجه قرون وسطایی است. این طرح، درست مثل این است که نیازهای بدوی مثل آب و سرپناه از اکثر مردم جامعه دریغ شود و صرفاً به صورت محدود و گزینشی و صدالبته کنترل شده، در اختیار برخی اقشار جامعه قرار بگیرد. گردش آزاد اطلاعات زمانی سازنده است که در دسترس همه مردم جامعه باشد، درست مانند غذا. نمی‌شود عده‌ای را به صورت فرمایشی سیر کرد و بقیه را گرسنه نگه داشت و توقع رشد و پیشرفت و امنیت جامعه را هم داشت. چنین طرحی یک تبعیض آشکار و عیان است و باعث قطبی‌سازی بیشتر و افزایش التهاب در جامعه و پیش‌بینی‌ناپذیری بیشتر آن می‌شود، آن هم جامعه ایران که روز‌به‌روز شاهد سوختن فرصت‌هایش بوده و حتی در وضعیت فعلی هم مثل یک بمب ساعتی است.

انتهای پیام