پنل‌های خورشیدی بهتر از رآکتورهای هسته‌ای می‌توانند انرژی مورد‌نیاز در ماه را تأمین کنند

سیستم‌های مبتنی بر شکافت هسته‌ای قابل‌اطمینان هستند و می‌توانند صرف‌نظر از دسترسی به نور خورشید یا سایر شرایط محیطی به تأمین انرژی بپردازند، ولی «جفری گوردون»، استاد بازنشسته دانشگاه ادعا می‌کند که استفاده از پنل‌های خورشیدی می‌تواند راهکار بهتری برای دسترسی ایمن و کارآمد ساکنان ماه به انرژی باشد.

براساس محاسبات این دانشمند آمریکایی، این پروژه برای تولید همان مقدار انرژی که توسط بهترین رآکتورها تولید می‌شود، به شش‌برابر جرم کمتر نیاز دارد. گوردون باور دارد که اگر تعداد مناسبی پنل خورشیدی همیشه در معرض نور خورشید قرار داشته باشند، می‌توانند به‌شکلی قابل‌اطمینان 100 درصد انرژی مراکز تولید اکسیژن در ماه را تأمین کنند.

تأمین انرژی در ماه با پنل‌های خورشیدی مطمئن‌تر خواهد بود

گوردون می‌گوید: «ناسا یک سیستم قابل‌اطمینان، با عمر طولانی و حداقل جرم می‌خواهد. اطمینان‌پذیری حتی از هزینه اولویت بالاتری دارد.» او پس از انتشار ایده خود در مجله Renewable Energy، از سوی ناسا دعوت شد تا به مرکز تحقیقات «جان اچ. گلن» در کلیولند، اوهایو برود. گوردون در آنجا توضیح داد که تمام تخمین‌های کمّی را برای این سیستم انجام داده است و مشکلی وجود ندارد.

طرح گوردون به نصب حلقه‌ای از پنل‌های خورشیدی در اطراف یکی از قطب‌های مریخ اشاره دارد. این حلقه حدود 10 کیلومتر با مراکز تولید اکسیژن فاصله خواهد داشت تا جابه‌جایی انرژی دشوار نباشد. از طرفی دیگر، این فاصله اجازه نمی‌دهد تا گردوغبار ناشی از حفاری انسان‌ها در ماه روی سطح پنل‌های خورشیدی را بپوشاند. او همچنین مدعی شده که در بررسی‌ها مشکلی از بابت فعالیت پنل‌های فتوولتائیک (PV) در زیر تابش‌های کیهانی مشاهده نکرده است.

با وجود اینکه ظاهراً ناسا همچنان اولویت بیشتری برای رآکتورهای هسته‌ای قائل است، مسئله مدیریت زباله‌های اتمی و احتمال آلودگی رادیواکتیو، سؤالات مهمی هستند که هنوز پاسخ دقیقی برای آن‌ها وجود ندارد. گوردون امیدوار است که طرفداران ایده استفاده از انرژی خورشیدی بتوانند نظر مدیران ناسا را تغییر بدهند یا حداقل از هر دو فناوری به‌صورت هم‌زمان استفاده کنند.