دستشویی عمومی چگونه بیماری‌ها را منتقل می‌کند؟ + فیلم

تیمی از دانشمندان دانشگاه کلرادو بولدر در آمریکا، از لیزرهای سبز روشن و دوربین برای ضبط فیلم‌های خیره‌کننده از انتشار ذرات معلق پس از کشیدن سیفون دستشویی استفاده کردند. این اولین پژوهشی است که به طور مستقیم ستونی از ذرات معلق را نشان می‌دهد و سرعت گسترش ذرات آن را اندازه‌گیری می‌کند. این ذرات معلق، بیماری‌زاها (پاتوژن‌ها) را منتقل می‌کنند و یک خطر احتمالی برای افرادی به‌شمار می‌روند که از دستشویی‌های عمومی استفاده می‌کنند.

جان کریمالدی (John Crimaldi)، سرپرست این گروه پژوهشی می‌گوید: وقتی چیزی را نمی‌توانیم ببینیم، به‌ راحتی می‌توانیم تظاهر کنیم که وجود ندارد؛ اما بعد از اینکه این ویدئوها را ببینید، دیگر هرگز مثل قبل به سیفون دستشویی فکر نمی‌کنید. پژوهش ما، با نشان‌دادن این فرآیند، نقش مهمی در ارتقای سلامت عمومی ایفا خواهد کرد.

بیش از ۶۰ سال است که پژوهشگران می‌دانند وقتی سیفون دستشویی کشیده می‌شود، مواد جامد و مایعات پایین می‌روند؛ اما ذرات ریز و نامرئی هم در هوا منتشر می‌شوند. دانشمندان در مطالعات قبلی از ابزارهای علمی برای تشخیص وجود این ذرات معلق در هوا در بالای دستشویی‌هایی که سیفونشان کشیده شده است، استفاده کرده و نشان داده بودند که ذرات بزرگ‌تر می‌توانند بر روی سطوح اطراف فرود بیایند؛ اما قبل از پژوهش اخیر هیچ‌کس متوجه نشده بود که این ستون‌ها چه شکلی هستند یا ذرات چگونه به آنجا می‌رسند.

این پژوهش چه کاربردی دارد؟
این ذرات ممکن است بیماری‌زاهایی مانند اشرشیا کُلی (یکی از گونه‌های میکروبی)، کلستریدیوم دیفیسیل (یک گونه باکتری که از علل عفونت‌های روده‌ای بیمارستانی است)، نوروویروس‌ (عامل ایجادکننده بیماری‌های گوارشی) و آدنوویروس‌ (خانواده‌ای از ویروس‌های دارای دی‌اِن‌اِی دورشته‌ای خطی) را انتقال دهند؛ بنابراین، درک مسیر و سرعت آن‌ها برای کاهش خطر از طریق ضدعفونی و تهویه یا بهبود طراحی دستشویی و سیفون مهم است. ویروس منشأ کووید ۱۹ (SARS-CoV-۲) در زباله‌های انسانی وجود دارد؛ اما فعلاً شواهد قطعی وجود ندارد که نشان دهد این ویروس از طریق ذرات معلق دستشویی پخش می‌شود.

این پژوهش نشان داد که این ذرات معلق در هوا با سرعت ۲ متر در ثانیه پرتاب می‌شوند و در عرض ۸ ثانیه به ارتفاع ۱.۵ متر بالای دستشویی می‌رسند. بزرگ‌ترین قطرات در عرض چند ثانیه روی سطوح می‌نشینند و ذرات کوچک‌تر (ذرات معلق کمتر از ۵ میکرون یا یک میلیونیوم متر) می‌توانند چند دقیقه در هوا معلق بمانند.

پژوهشگران برای ضبط تصاویر، از دو لیزر استفاده کردند؛ یکی به طور مداوم بر روی دستشویی و بالای آن می‌تابید، در حالی که دیگری، پالس‌های سریع نور را در همان ناحیه منتشر می‌کرد. لیزر ثابت نشان داد که ذرات معلق در فضا کجا هستند و لیزر پالسی سرعت و جهت انتشار آن‌ها را اندازه‌گیری کرد. در همین حال، دو دوربین تصاویری با وضوح بالا ضبط کردند.​