امروز در فضا: مونتاژ ایستگاه فضایی بین‌المللی آغاز شد

به گزارش گروه دانش و فناوری اقتصاد ۱۰۰ و به نقل از دیجیاتو، ماژول اتصال یونیتی اولین قسمت ایستگاه فضایی بین‌المللی است که ایالات متحده آن را ساخت. این بخش با اتصال به عنصر اصلی ایستگاه، زاریا، امکان زندگی و پژوهش انسان روی این سازه را به‌وجود آورد. این بخش جایی است که سرنشینان باهم غذا می‌خورند.

یونیتی شکل استوانه‌ای دارد و دارای شش محل اسکله است که اتصال به ماژول‌های دیگر را آسان می‌کند. این سازه که جنس آن از فولاد است، توسط شرکت بوئینگ برای ناسا تدارک دیده‌ شد.

یونیتی توسط شاتل اندور و طی مأموریت اس‌تی‌اس- ۸۸ در مدار قرار گرفت.

مأموریت اس‌تی‌اس- ۸۸

این مأموریت که اولین مأموریت یک شاتل به ایستگاه فضایی بین‌المللی محسوب می‌شد، یونیتی را به ایستگاه منتقل کرد.

مأموریت هفت روز طول کشید و شامل سه پیاده‌روی فضایی برای اتصال کابل‌های برق و انتقال داده‌های زاریا و یونیتی بود. فضانوردان مأموریت، حدود پنج روز بعد از ایستگاه بازدید کرده و چند قطعه معیوب در زاریا را جایگزین و محموله‌های ایستگاه را برای فضانوردان آینده جابه‌جا کردند.

تصویر پنج فضانورد ناسا و یک فضانورد روسی مأموریت اس‌تی‌اس- ۸۸
سرگئی کریکالف، فضانورد روسی و نانسی کوری متخصصین مأموریت‌ هستند که در جلو نشسته‌اند. ایستاده از چپ، جری راس (متخصص مأموریت)، رابرت کابانا (فرمانده مأموریت)، فردریک استورکو (خلبان) و جیمز نیومن (متخصص) هستند.

اتصال یونیتی به ایستگاه، طی سه پیاده‌روی فضایی هفت ساعته و توسط دو فضانورد، جیم نیومن و جری راس انجام شد. آن‌ها حدود چهل کابل را در پیاده‌روی اول، به ایستگاه ۳۵ تنی با طول ۲۳ متر متصل کردند.

طی این مأموریت، ماهواره کوچکی متعلق به نیروی هوایی ایالات متحده نیز مستقر شد.

ایستگاه فضایی بین‌المللی

مونتاژ ایستگاه فضایی به مدت ۱۳ سال ادامه پیدا کرد. امروزه ISS آزمایشگاهی منحصربه‌فرد برای انجام تحقیقات در طیف گسترده‌ای از رشته‌های علمی است. از نوامبر سال ۲۰۰۰، بیش از ۲۳۰ نفر از ۱۸ کشور مختلف بازدیدکننده آن بوده‌اند. به‌عنوان یک آزمایشگاه نیز این ایستگاه میزبان بیش از ۲۵۰۰ تحقیق علمی از ۱۰۰ کشور بوده‌ است.

با گذشت بیش از سی سال از عمر ایستگاه فضایی بین‌المللی، این سازه دیگر کاربرد زیادی ندارد. حالا ایستگاه به‌شدت قدیمی است و دیگر امکان تعمیر بسیاری از بخش‌هایش با هزینه‌ای قابل‌قبول وجود ندارد. ایستگاه بین‌المللی فضایی دیگر نمی‌تواند به کاوش انسان در فضا، کمک زیادی کند و تأثیر گسترده‌ای روی اکتشافات جدید بگذارد.

بنابراین تا پایان سال ۲۰۳۰، این ایستگاه در نقطه‌ای دور‌‌افتاده در اقیانوس آرام فرود خواهد آمد.