برخورد یک سیارک، احتمالاً 3.4 میلیارد سال پیش منجر به یک مگاسونامی در مریخ شده است

به گزارش گروه دانش و فناوری اقتصاد ۱۰۰ و به نقل از دیجیاتو، فضاپیمای فرودگر وایکینگ 1، 46 سال پیش برای بررسی سطح مریخ به این سیاره فرستاده شد. حالا تیمی از محققان بر این باورند که در فاصله کمتر از 965 کیلومتری محل فرود وایکینگ 1، شواهدی از یک مگاسونامی باستانی پیدا کرده‌اند که میلیاردها سال پیش، سراسر سیاره سرخ را غرق کرده بود. این اتفاق با رویدادی مانند برخورد «چیکشلوب» مقایسه می‌شود که حدود 66 میلیون سال پیش باعث انقراض دایناسورها شد.

محققان در مقاله جدیدی که در مجله Scientific Reports منتشر شده است، به یک دهانه برخوردی به عرض 109 کیلومتر در مناطق پست شمالی مریخ اشاره کرده‌اند که گفته می‌شود باقی‌مانده‌ای از برخورد یک سیارک در گذشته باستانی این سیاره است. همچنین اعتقاد بر این است که منطقه برخورد این سیارک قبلاً یک اقیانوس بوده.

«الکسیس رودریگز»، محقق مؤسسه علوم سیاره‌ای و نویسنده اصلی این مقاله به Gizmodo می‌گوید:

«شبیه‌سازی ما به وضوح نشان می‌دهد که یک مگاسونامی بسیار بزرگ، با ارتفاع اولیه تقریباً 250 متری و بسیار متلاطم بوده است. علاوه بر این، رفتار کاملاً متفاوتی را از یک مگاسونامی با چیزی که در تصورات خود به آن عادت داریم، نشان می‌دهد.»

تیم رودریگز پس از مطالعه نقشه‌های سطح مریخ، این دهانه بزرگ را پیدا کرده است که اکنون Pohl نام دارد. براساس موقعیت آن روی سنگ‌های قدیمی، محققان بر این باورند که این دهانه حدود 3.4 میلیارد سال قدمت دارد؛ یعنی مدت کوتاهی پس از ظهور اولین نشانه‌های حیات روی سیاره زمین.

قدرت و شدت برخورد سیارک و مگا‌سونامی ایجاد‌شده

همچنین گفته شده است که این ضربه می‌تواند بین 500 هزار تا 13 میلیون مگاتن انرژی TNT آزاد کند. برای مقایسه، آزمایش بمب هسته‌ای تزار حدود 57 مگاتن انرژی TNT آزاد کرد.

رودریگز می‌گوید:

«گام بعدی، پیشنهاد یک مکان فرود برای بررسی دقیق این رسوب‌ها برای درک تکامل اقیانوس و قابلیت سکونت احتمالی آن است. ابتدا، برای بازسازی چینه‌شناسی به نقشه‌برداری دقیق زمین‌شناسی منطقه نیاز داریم. سپس باید تاریخچه تغییرات سطح را از طریق مدل‌سازی عددی و مطالعات آنالوگ، از جمله شناسایی آتشفشان‌های گلی و اشکال زمین‌چهرهای یخچالی، به فرایندهای خاص متصل کنیم.»

ناسا هم‌اکنون با مشکلات کمبود بودجه دست و پنجه نرم می‌کند و به همین دلیل در حال لغو‌کردن یا به تعویق انداختن برخی مأموریت‌های خود است؛ بنابراین دقیقاً مشخص نیست که چه زمانی این آژانس فضایی می‌تواند توجه خود را به دهانه Pohl معطوف کند.