چه رابطه ای بین هنرمندان و ابتلا به آلزایمر وجود دارد؟

چه رابطه ای بین هنرمندان و ابتلا به آلزایمر وجود دارد؟

آسوشیتدپرس به نقل از محققان اعلام کرده که احتمال ابتلای هنرمندان، به خصوص نقاشان به بیماری آلزایمر به مراتب بیش از افراد عادی است. به اعتقاد آنان، نقاشان با توجه به اینکه مدت زیادی را بدون مکالمه و در حالت تمرکز فردی برای انتقال ذهنیات به بوم سپری می کنند، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را در خود بالا می برند. درواقع، هنرهای فردی به واسطه قابلیت انزوا طلبی که در خود دارند، هنرمند را مستعد ورود به مراحل اولیه اختلالات زوال عقلی می کند.همچنین سابقه افسردگی درمان نشده نیز احتمال ابتلا به آلزایمر را افزایش خواهد داد.

از سویی عوامل محافظت کننده ای نیز وجود دارند که می توانند احتمال بروز و پیشرفت بیماری را کم کرده با به تأخیر بیندازند. یکی از آن ها، فعالیت ذهنی و افزایش سطح دانش و مطالعه افراد است.مشاهده شده، افرادی که مطالعه بیشتری می کنند و ذهن خود را تا سالمندی هم فعال نگه می دارند، احتمال ابتلای آنها به بیماری آلزایمر کمتر است. هنرمندان به دلیل روحیه درون گراتر و خلوت گزین تری که دارند، بیشتر در معرض آلزایمرند، به ویژه در هنرهای تجسمی.همچنین به این دلیل که میزان افسردگی در آنها بالاتر و میل به درمان در آنها کم تر است.فعالیت های هنری هم اغلب چندان دانش مدار نیستند و کمتر دیده می شود که هنرمندان زیاد اهل مطالعه باشند.چرا که زایش و خلق هنری بیش از آنکه به واسطه کتاب ها به دست بیاید، از جوهره و درونه هنرمند ناشی می شود، حتی اگر دچار آلزایمر شده باشند.

آنجان چاترچی، استاد دانشگاه پنسیلوانیا در این باره معتقد است که وقتی کسی به خلق یک اثر هنری می پردازد، در حقیقت در حال استفاده از بخش های متفاوت مغز خود است. هر اثری به نوعی پروسه خلق را برای مان روایت می کند، حتی در شرایط سخت. محض نمونه می توان به ویلیام آترموهلن اشاره کرد. هنرمند نقاشی که مدت های زیادی را در اتاقی تنها می نشست و به نقا شی های فیگوراتیو با تمرکز بر جزئیات شهره بود.او به آلزایمر مبتلا شد و در چند سالی که بیماری در حال پیشرفت بود و پیش از آنکه به کل از نقاشی و طراحی باز ماند، در خود نگاره هایی که از خود کشید، تاثیر آلزایمر و روند رو به رشد تخریب سلول های مغزی اش را بر بوم ثبت کرد. احساسات منعکس شده در این تابلوها بیانگر سرکشی، عصبانیت ، ترس، تنهایی، شرمندگی، گیچی و غم است... و ناپدیدی تدریجی هویت او.

در آخر یادداشت می توان به هنرمندان توصیه کرد که به سه مقوله بالا توجه بیشتری کنند تا کمتر در معرض خطر باشند:روابط اجتماعی خود را تقویت کنند و از خلوت گزینی های طولانی مدت بپرهیزند. خلق پایین خود را جدی بگیرند و در صورت تشخیص افسردگی، آن را نشانه روشن فکری ندانند. هفتاد درصد افسرده ها قابل درمان هستند... و بیش تر مطالعه کنند. درباره همه چیز، حتی اگر به هنرشان ارتباطی ندارد.

منبع: سرگرمی