مسئولان این زنگ خطر را بشنوند!/ فاجعه محیط زیستی در یک قدمی ایران

بحرانی که آمریکا ایجاد کرد

شاید این نکته به ذهن ها برسد که ،هیچ دلیلی وجود ندارد که کشورهای جهان سوم ، که کمتر از 1 درصد از گازهای گلخانه ای جهانی را تولید می کنند توسعه اجتماعی و اقتصادی خود را برای محافظت از خود به خطر بیندازند.

تهدیدی که تقریباً به طور کامل توسط کشورهای ثروتمندی مانند ایالات متحده ایجاد شده است. این بی عدالتی تاریخی موضوع مناقشه طولانی مدت در مذاکرات جهانی آب و هوا بوده است.

اکثر کشورهای توسعه یافته با سوزاندن سوخت های فسیلی ثروتمند شدند و به زندگی گسترده خود ادامه می دهند و راه را برای گرمایش جهانی 1.2 درجه سانتیگراد امروزی هموار می کنند. اما کشورهای در حال توسعه بار سنگین آن را متحمل می شوند، حتی اگر مسئول ایجاد آن نیستند و همچنان انتشار سرانه بسیار کمتری دارند.

کشورهای ثروتمند باید در  کربن زدایی به کشورهای فقیر کمک کنند

جهان ثروتمند نه تنها موظف است به کشورهای فقیرتر در کربن زدایی کمک کند، بلکه باید به کشورهای فقیرتر کمک کند تا با تأثیرات تغییرات آب و هوایی کنار بیایند و «تلفات و آسیب‌هایی» که قبلاً متحمل شده‌اند را جبران کند.

عدم انجام این کار، احتمال تغییرات فاجعه بار آب و هوا را افزایش می دهد، زیرا جهان تنها در صورتی می تواند گرمایش جهانی را محدود کند که کشورهای فقیر به سرعت کربن زدایی کنند، و کشورهای فقیر نمی توانند بدون کمک قابل توجه کشورهای ثروتمند این کار را انجام دهند. با این حال کشورهای توسعه یافته از اقدام کمک خودداری می کنند. آنها به وعده سال 2010 خود مبنی بر انتقال 100 میلیارد دلار در سال کمک مالی به کشورهای در حال توسعه که خود یک هدف بسیار ناکافی برای کربن زدایی نیز  است حتی عمل نکرده اند. آنها نتوانسته اند انتقال منابع را برای سازگاری افزایش دهند.

خبر خوب

خبر خوب این است که پس از چندین دهه بی توجهی به روند توسعه بدون توجه به  آب و هوا، اکنون اجماع جهانی گسترده ای در مورد چگونگی پشت سر گذاشتن بحران تغییرات آب و هوایی شکل گرفته است .البته این خبر خوب هم از آنجا شکل گرفت که جهان ثروتمند متوجه عواقب این تغییرات بر کسب و کار و پیشرفت های تکنولوژیکی شد. اکنون 200 دولت از همه اقشار، موافق هستند که تغییرات آب و هوایی در حال رخ دادن است، این تغییرات ساخته دست بشر است که باید با همبستگی و کمک به همدیگر از آن عبور کرد.

خبر بد

خبر بد این است که طی  50 سال گذشته ،میزان گرمایش زمین به حدی رسیده است که تحمل آسیب های آن برای کشورهای فقیر و درگیر با بحران اقتصادی چون پاکستان ، ایران ، افغانستان و ... بسیار سخت خواهد و پیامدهای فاجعه باری را برای این کشورها و مردمانشان به همراه خواهد داشت.

آنچه در گذشته رخ داد هر چند آسیب زننده از سوی جهان ثروتمند است ولی توقف در مرحله مقصر یابی و راهکار نیافتند دردی را درمان نخواهد کرد و هر لحظه برای پیشگیری از آسیب بیشتر، دیر است. باید اقدام کرد و کربن زدایی را روز به روز افزایش داد و گرنه خسارات ناشی از آن ویرانی پشت ویرانی به همراه خواهد داشت که فقیر و غنی هم نمی شناسد.