سود ثروتمندان از پرداخت یارانه های بی هدف / خسارات 150 میلیارد دلاری سوخت های فسیلی به بهداشت و زیست محیطی ایران

به گزارش اقتصاد 100، این روزها، شبکه پیچیده جهانی عرضه انرژی، محوریت همه تصمیم ها و برخوردها و اقدامات جهان است. پشت هر جمله سیاسی، پشت هر موج خبری، پشت هر اقدام بین المللی باید به دنبال ریشه های اثرگذاری نبرد انرژی بود. این در حالی است که تا سال 2050 تغییر جدی در سرمایه‌گذاری‌ها، بازار سرمایه و سیاست‌های ارائه شده برای تحقق سود سهام ها ایجاد خواهد شد.

نفت و گاز پیش شرط توسعه اقتصادی در آینده نیست

نفت و گاز در گذشته به ثروتمند شدن برخی کشورها کمک کرده است، اما پیش شرط توسعه اقتصادی در آینده نیست. نفت و گاز می توانند به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر توسعه اقتصادی به دو صورت مثبت و منفی تأثیر بگذارند.

در کشورهایی که نفت و گاز تولید می‌کنند، فعالیت‌های سرمایه‌گذاری و استخراج می‌تواند مستقیماً فعالیت اقتصادی بخش نفت و گاز را افزایش دهد، اما اثرات منفی غیرمستقیم نیز دارد که مانع توسعه اقتصادی می‌شود. به عنوان مثال، اگر آنها مستعد فساد یا ترویج آن باشند، نفت و گاز می تواند کشورها را در سیستم های انرژی آلوده کند یا به توسعه صنایع دیگر آسیب برساند.

در این راستا، چندین سال است که جهان تغییر مسیر انرژی را شروع کرده است. آغازی که هم مسیر اقتصاد را تغییر جدی خواهد داد و هم سیاستمداران را مجبور می کند در تفکرات خود مسیر به روزرسانی را در پیش بگیرند.

سخت ترین کار معرفی اقتصاد بر پایه انرژی تجدید پذیر به سیاستمداران است

انرژی تجدید پذیر از زمانی مطرح شد که کشورهای توسعه یافته بعد از اینکه با سوزاندن سوخت های فسیلی مسیر پیشرفت خود را طی کردند با گرمایش زمین مواجه شدند. گرمایشی که ناشی از شاهکار آنها در سوزاندن گازهای گلخانه بود. مسیر توسعه آنها با استفاده از سوخت های فسیلی، حال جهان را مجبور به تحول کرده است. تغییری که اجتناب ناگزیر است زیرا اگر در مسیر انتقال انرژی حرکت نکنند، زیست کره از بین رفته و جایی برای نفس انسانی نخواهد ماند. در این میان شاید سخت ترین کار معرفی اقتصاد بر پایه انرژی تجدید پذیر به سیاستمداران دارای منابع سوخت های فسیلی است. زیرا اساس اقتصاد آنان بر فروش نفت و گاز است و حال باید سرمایه گذاری های خود را متحول کنند.

نکته قابل توجه برای سیاستمداران کشورهای منبع سوخت های فسیلی بخصوص در خاورمیانه این است که، آنها نه تنها منبع سوخت های فسیلی هستند که بستر بزرگتری برای کسب انرژی تجدید پذیر دارند که می توانند تولید و صادر کنند و باز دنیای انرژی را به تصاحب در آورند اما این حرکت نیاز به گام سریع و تصمیم قاطع دارد که هنوز میسر نشده است و دستور جدی ندادن برای حرکت در مسیر تولید انرژی های تجدید پذیر و انتقال انرژی می تواند از فرصت طلایی امروز که برایشان موجود است آنها را به کشورهایی منزوی در اقتصاد تبدیل کند.

به زودی،تولید انرژی های تجدیدپذیر، عرصه تولید بیش از یک سوم مشاغل در دنیای انرژی

به زودی،تولید انرژی های تجدیدپذیر به تنهایی بیش از یک سوم مشاغل در عرصه انرژی  را به خود اختصاص خواهند داد و باعث استخدام نزدیک به  43 میلیون نفر روی کره زمین خواهد شد. انتقال انرژی جهانی، تغییرات عمیقی را ایجاد می کند که در سراسر اقتصادها و جوامع بازتاب خواهد یافت. سیاست‌های آینده‌نگر می‌توانند برای سرعت بخشیدن به اقتصاد خود ، انتقال را تسریع دهند.

شرایط بهبود اقتصادی جهان با انتقال انرژی در حالی مطرح است که این تغییر انرژی مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر و فناوری‌های کارآمد تنها راهی است که به ما فرصت مبارزه برای محدود کردن گرمایش جهانی تا سال 2050 به 1.5 درجه سانتی‌گراد را می‌دهد و  تنها گزینه واقع بینانه برای جهانی ایمن از نظر آب و هوایی است.

پاک کردن فقر انرژی با اقتصاد سبز

تحول انرژی باعث تحول اقتصادی خواهد شد.انتقال انرژی یک کار دلهره آور است، اما می تواند امکانات بی سابقه جدیدی را برای احیای اقتصاد و رهایی مردم از فقر انرژی به ارمغان بیاورد.

از سوی دیگر هرگونه تأخیر در انتقال انرژی ما را به سمت گرم شدن  زمین و پیامدهای اقتصادی و انسانی عمیق و غیرقابل برگشت سوق خواهد داد.

حذف تدریجی زغال‌سنگ، محدود کردن سرمایه‌گذاری در نفت و گاز برای تسهیل کاهش سریع و انتقال مدیریت شده و همچنین پذیرش فناوری، سیاست و راه‌حل‌های بازار، سیستم انرژی جهانی را در مسیر 1.5 درجه سانتی‌گراد قرار می‌دهد.

سود سرشار دولت ها در چرخش به سمت اقتصاد سبز و سلامت جامعه

کارشناسان می گویند ،تا سال 2050، یعنی تا 27 سال آینده، در مجموع 33 تریلیون دلار سرمایه گذاری برای بهره وری از  انرژی های تجدید پذیر و  برق رسانی و نوآوری ها در همین مسیر،مورد نیاز است.

این در حالی است که با وجود این میزان سرمایه گذاری برای رسیدن به هدف،  مزایای آن بسیار بیشتر از هزینه های سرمایه گذاری برای اقتصاد است. هنگامی که به میزان هزینه ای که برای آلودگی هوا، سلامت انسان و اثرات  تغییرات آب و هوایی نگاه کارشناسی شود، کاملا مشخص می شود که این هزینه برای تغییر انرژی بسیاری برای کشورهای به صرفه است. نکته ای که باید کشورهای به آن توجه کنند زمان 27 سال است که در برنامه های استراتژیک جهانی و کشوری در چشم به هم زدنی می گذرد و کشورهایی که از این چرخه دور هستند و اقدامات لازم را انجام نداده باشند در وادی شاخه های مختلف فقر و آسیب گرفتار  خواهند شد.

آنچه بیشتر از دولتمردان، شهروندان کشورهای یارانه سوخت فسیلی بگیر باید بدانند این است که بسیاری از کشورها به یارانه سوخت های فسیلی به عنوان راهی برای کاهش هزینه های مصرف کنندگان ادامه می دهند. اما یارانه های بی هدف بسیار پرهزینه است، تلاش های صرفه جویی در انرژی را تضعیف می کند و بیشتر به نفع ثروتمندانی است که بیشتر از فقرا سوخت مصرف می کنند. بودجه ای که  می تواند به سمت اولویت های توسعه سوق داده شود صرف توقف پیشرفت می شود. مردم یارانه بگیر، انسان های کمتر فعالی هستند و ترقی در آن کشورها مسیر آهسته و خطرناکی را طی می کند.

تاثیر نقش انرژی تجدید پذیر بر اقتصاد و تورم ایران

نقش انرژی دراقتصاد جهانی اهمیت موضوع انرژی رابیش ازپیش نمایان می سازد. ازسالیان گذشته انرژی های تجدیدپذیر در ایران یکی ازخواست های تصمیم گیران صنعت برق ایران بوده است. بیش از20سال قبل،با تشکیل سازمانی برای توسعه این نوع از انرژی ها، عزمی برای برنامه ریزی توسعه و تلاش برای دستیابی به فناوری های مرتبط آغاز شد. این تلاش ها با شناسایی انواع این انرژی ها،تدوین استراتژی و برنامه  توسعه،مشروعیت بخشی در ارکان تصمیم گیری کشور،آگاهی بخشی و ایجاد مطالعات عمومی در مردم،شناسایی ظرفیت های منابع تجدیدپذیرو استفاده از ظرفیت ای گوناگون مانند دانشگاه ها شکل جدیدی به خود گرفت.کشورایران با توجه به موقعیت جغرافیایی،جزو بهترین کشورهای دنیادر زمینه پتانسیل انرژی های تجدید پذیر درجهان به شمار می رود.

شهرنشینی و مخارج عمرانی دولت رابطه معناداری بر نابرابری مصرف انرژی دارد

سه عامل جمعیت، قیمت انرژی و تولید ناخالص داخلی تاثیری منفی و معنادار و عامل نابرابری درآمد، مخارج جاری دولت و آموزش اثر مثبت و معنادار بر نابرابری مصرف انرژی دارند و عوامل شهرنشینی و مخارج عمرانی دولت رابطه معناداری بر نابرابری مصرف انرژی نداشته‌اند.

در پایان باید گفت:خسارات بهداشتی و زیست‌محیطی ناشی از مصرف سوخت‌های فسیلی در ایران  سالانه تقریبا ۱۵۰میلیارد دلار است.هزینه سالانه جنگ ایران و عراق تقریبا ۱۲۵میلیارد دلار بود.