کشتن یا زنده کردن اقتصاد ایران مسئله این است / اقتصاد را فدای سیاست نکنید

به گزارش خبرنگار اقتصاد100، آینده ایران مسئله ای است که باید به صورت جدی روی آن فکر کرد و برنامه داشت، چراکه دنیا با سرعت زیادی به سمت متحول شدن گام بر می دارد و حتی سال های آینده بسیاری از مشاغل حذف خواهند. فلذا مهم ترین کاری که برای کشور باید مد نظر مسئولان و نخبگان باشد، برنامه ریزی برای آینده کشور و مشخص کردن مسیر توسعه و پیشرفت است.

متاسفانه روزهای را سپری می کنیم که کشور با مشکلات زیادی از جمله مشکلات اقتصادی روبرو بوده که کمر مردم را خم کرده است. یک بخشی از این مسئله مربوط به تحریم های ظالمانه آمریکا است که زندگی مردم را نشانه گرفته است اما بخش دیگر بدون شک مربوط به مسئولانی می شود که با بی تدبیری و رویا پردازی کشور را در ورطه خطرناکی قرار داده اند که هر لحظه امکان به بن بست رسیدن آن وجود دارد.

رکود تبدیل به یک واقعیت در زندگی مردم شده است و از آن طرف تورم و افزایش لحظه ای قیمت ها دیگر تعجب مردم را برانگیخته نمی کند، بلکه آنها را به یک سکوت عمیق سوق می دهد که بدون شک در بلند مدت می تواند یک فاجعه ببار بیاورد و به قول حضرت امام خمینی (ره): باید به حسب واقع، به حسب انصاف، به حسب وجدان، این مردمی که شماها را روی کار آورده‌اند، این مردم زاغه‌نشین که شماها را روی مسند نشانده‌اند ملاحظه آنها را بکنید، و این جمهوری را تضعیفش نکنید.

بنابراین مهم ترین مسئله ای که امروز باید به آن پرداخت این است که چگونی باید نرخ رشد اقتصادی خود را افزایش دهیم و مشکلات اقتصادی را به سرعت و در بلند مدت حل کنیم.

در ایالات متحده، رشد اقتصادی اغلب توسط هزینه های مصرف کننده و سرمایه گذاری تجاری هدایت می شود. برای مثال، اگر مصرف کنندگان خانه بخرند، سازندگان خانه، پیمانکاران و کارگران ساختمانی رشد اقتصادی را تجربه خواهند کرد. کسب‌وکارها همچنین با استخدام کارگران، افزایش دستمزدها و سرمایه‌گذاری در رشد کسب‌وکار خود، اقتصاد را هدایت می‌کنند. شرکتی که یک کارخانه تولیدی جدید می خرد یا در فناوری های جدید سرمایه گذاری می کند، شغل ایجاد می کند، هزینه می کند که منجر به رشد اقتصاد می شود.

عوامل دیگر به ارتقای هزینه ها و رونق مصرف کننده و کسب و کار کمک می کند. برای مثال بانک ها به شرکت ها و مصرف کنندگان وام می دهند. از آنجایی که کسب‌وکارها به اعتبار دسترسی دارند، ممکن است یک مرکز تولید جدید را تامین مالی کنند، ناوگان جدیدی از کامیون‌ها بخرند، یا خط تولید یا خدمات جدیدی را راه‌اندازی کنند. مخارج و سرمایه گذاری های تجاری به نوبه خود اثرات مثبتی بر شرکت های درگیر دارد. با این حال، این رشد به کسانی که با شرکت‌ها تجارت می‌کنند، از جمله در مثال بالا، کارمندان بانک و تولیدکننده کامیون نیز گسترش می‌یابد.

تحریک اقتصاد با مقررات زدایی

مقررات زدایی عبارت است از تسهیل قوانین و مقررات تحمیل شده بر یک صنعت یا تجارت . بسیاری از اقتصاددانان، مقررات زدایی را با رشد اقتصادی قوی نسبت می دهند. طرفداران مقررات زدایی استدلال می‌کنند که مقررات سختگیرانه کسب‌وکارها را محدود می‌کند و از رشد و کارکرد آن‌ها با تمام توانایی‌هایشان جلوگیری می‌کند. این به نوبه خود تولید و استخدام را کند می کند که از رشد تولید ناخالص داخلی جلوگیری می کند.

رسیدن به توسعه و پیشرفت با رشد اقتصادی

پیشرفت یک حرکت رو به جلو یا رو به جلو به سمت یک مقصد است. توسعه به معنای حرکت رو به جلو به سمت مقصد نیست.از سوی دیگر توسعه عبارت است از عمل یا نمونه ای از رشد یا فرآیند رشد کردن. توسعه همیشه نشان دهنده مرحله ای از رشد یا پیشرفت است. به یک رویداد یا شرایط مربوط می شود. اما در نهایت یکی از رکن های اصلی برای رسیدن به توسعه و پیشرفت بدون شک بحث اقتصاد است. حال اگر تا کنون همه چیز را از دست داده ایم اما باز شاید بشود کاری برای کشور و آینده ایران کرد.

رضا امیدوار تجریشی دبیر کل هیات امنا خانه صنعت، معدن و تجارت جوانان در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصاد100، درباره اینکه برای آینده روشن اقتصادی در ایران باید چه نگاهی به مسائل مختلف داشته باشیم گفت: ما ابتدا باید نگاهی به مسئله توسعه و پیشرفت داشته باشیم تا بتوانیم درباره اقتصاد کشور صحبت کنیم. مسئله ای که وجود دارد این است که توسعه با پیشرفت متفاوت بوده اما کنار یکدیگر هستند و به عبارتی باید حتی اگر به توسعه رسیدیم نیز آن را به پیشرفت برسانیم. اما ما چنین نگاهی به مسئله توسعه و پیشرفت نداریم.

او ادامه می دهد: خیلی از کشورهای حوزه خلیج فارس، توسعه خود را بر اساس فناوری گذاشته اند و هم زمان با کشورهای توسعه یافته اروپا و آمریکا در زمینه های مختلف سرمایه گذاری کرده کمااینکه در بعضی از موارد شاهد این هستیم که این کشورها از از اروپا و آمریکا نیز پیشی گرفته اند.

تجریشی خاطر نشان می کند: حال کشور ما یک کشور پهناور است که شاهراه اتصال شرق به غرب و همچنین اتصال سهل تر به شمال آفریقا است که می تواند نقش بسزایی در دنیا داشته باشد. اما متاسفانه دچار سکون شده ایم که دلیل اصلی آن مربوط به سیاست های داخلی و سیاست های خارجی ماست. که حرف زور را نمی پذیریم، باج نمی دهیم و حاضر نیستیم در یکسری از معادلات با هرکسی بشینیم که همین مسئله قابل تقدیر هم می تواند باشد.

دبیر کل هیات امنا خانه صنعت، معدن و تجارت جوانان با بیان اینکه ما شرکای تجاری خارجی خوبی نداریم اظهار کرد: متاسفانه ما در دیپلماسی اقتصادی ضعیف عمل کرده و از جایگاه جغرافیایی خود به خوبی استفاده نکردیم. دنیا هر لحظه در حال تغییر است و امروز با 40 سال پیش خیلی فرق دارد حتی دنیا با دنیای 6 ماه پیش یا با دنیای قبل جنگ اوکراین متفاوت است. فلذا ما باید یکسری ملاحظاتی داشته باشیم  و در مدریت کشور یک هوشمندی به خرج بدهیم که این وظیفه دولت ها است.

تجریشی خاطر نشان کرد: ما در کنارمان کشور ترکیه، قطر و امارات را داریم که با وجود تمام مشکلاتی که برای آنها به وجود آمده است اما یک هدف غایی را مبنی بر ارتباط با دنیا با حفظ حریم خودشان و ارتباط با اقتصاد دنیا دنبال کرده اند. به این معنا که اقتصاد را فدای سیاست های خود نکرده و هرجا که منافع آنها تامین می شود به سمت آن حرکت کرده اند.

او تاکید کرد: بخش خصوصی ما نیاز دارد که با دنیا تعامل داشته باشد. هم اکنون فارغ از مسائل سیاسی بخش خصوصی با واسطه نیاز های خود را بر طرف می کند که همین مسئله هزینه ها را بالا می برد. ما باید در حوزه نوآوری و فناوری تمرکز بیشتر داشته باشیم. بخش صنعت ما یک جاهایی مثل خودروسازی در جا میزند برای مثال قطعه سازی ما خوب جلو می رود اما غالب سازی و طراحی آن به روز نیست. ما باید نوآوری را به صنعت پیوند بزنیم و اگر چنین کاری نکنیم، شکست خورده ایم.

دبیرکل هیات امنا خانه صنعت، معدن و تجارت جوانان با بیان اینکه یک زمانی در کشور ما چراغ علاءالدین تولید می شده و بعد کپسول گاز می اید و آن صنف کلا حذف می شود اظهار می کند: آن افراد اگر خود را به روز کرده بودند، این اتفاق برایشان رخ نمی داد کمااینکه یک زمانی مجلات تبلیغاتی را در خانه ها می انداختند اما امروز دیگر آن مجله ها دیگر به آن شکل وجود ندارد و در گوشی های ما هستند. بنابراین من تاجر، من صنعت گر و... باید منعطف باشم و سریع با تغییر و تحولات همراه شوم.

تجریشی ادامه می دهد: قوه مجریه، قوه مقننه، قوه قضاییه ما باید به همین روش عمل کند. شاید یک قانونی در زمان جنگ خیلی قانون خوبی بوده است اما امروز موضوعیت خود را از دست داده است. برای مثال بحث محدودیت و عوارض گذاشتن رو یکسری کالاها در زمان تصویب آن شاید اقدام درستی بوده باشد اما امروز با پیشرفت هایی که اتفاق افتاده است به راحتی می توان با آمایش سرزمینی مصرف داخل اندازه گیری شود و مازاد آن را صادر کنیم.

او با بیان اینکه نیاز فوری ما بروزرسانی و پیوند مسائل با فناوری است تاکید کرد: دنیا امروز در جنگ اقتصادی و جنگ کلان داده ها است. ما اگر می خواهیم تحول ایجاد کنیم باید از درون خود شروع کنیم و بپذیریم یکسری کارها و روش های ما جوابگو نیست و خیلی از بازارهای ما اشباع شده است فلذا باید بازار سازی کرده و نیاز ایجاد کنم. ما باید به بازار های منطقه و حتی آن سوی دنیا نیز مشرف باشیم و اطلاع داشته باشیم تا بتوانیم محصولی تولید کنیم که خریدار جهانی داشته باشد. این محصول می تواند یک کالا باشد یا یک محصول فرهنگی باشد در صورتی که ما خیلی جاها محصول نداریم.

تجریشی افزود: ما در بعضی از مشاغل پلتفرم هایی را طراحی کرده ایم که می تواند بازار جهانی داشته باشد اما نمی توانیم در رسانه موفق باشیم. ما باید بوروکراسی را کم، شفافیت را بیشتر، اصل رقابت پذیری را رعایت کنیم و حمایت از تولید کننده و بخش خصوصی در اولویت ما باشد و همچنین در تعاملات سیاست خارجی بازنگری کنیم.

این فعال اقتصادی تاکید می کند: ما با 11 رایزن بازرگانی که داریم، حتی نمی توانیم نیازهای کشورهای منطقه را پاسخ دهیم. در دیپلماسی اقتصادی باید از ظرفیت دریای عمان و خلیج فارس، از نقشه راه چین برای کمربند جاده و همچنین از ظرفیت های اتاق بازرگانی و اصناف استفاده کنیم.

این بازرگان جوان با تاکید روی این مسئله که ما باید حکمرانی خود را به سمتی ببریم که  بتوانیم در حکمرانی اقتصادی و سیاستگذاری نگاه توسعه و ای و پیشرفت را داشته باشم خاطر نشان کرد: یکی از مشکلات ما این است که دولت ها آمده و رفته اند و در این میان برنامه های توسعه ای و چشم انداز را به عنوان یک جزوه و قاب عکس در اتاقشان نگه داشته اند. کمااینکه باید در راستای یک هدف غایی حرکت می کردیم.

تجریشی افزود: متاسفانه قوانین ما بر خلاف خیلی از این سندهای چشم انداز و توسعه بوده است. کمااینکه ما باید یک برنامه چشم انداز را هرچند که دیدگاه های متفاوتی سرکار بیایند، دنبال کنیم نه اینکه هر دولت سند چشم اندازی دولت قبل از خود را نقض کند. ما خیلی سخت به مسائل نگاه می کنیم و بیشتر نگاه پلیسی داریم. برای مثال ما درباره رمز ارزها، تکلیفمان مشخص نیست. هنوز ردشان نکردیم و از طرف، قانونی هم برای صرافی دیجیتال نیامده است. فلذا باید تسهیل قوانین در کشور ما صورت بگیرد و موانع موجود در قوانین نیز رفع شود.