اعتراف به ریشه های دولتی فساد / با وجود گزینش اینهمه فساد ناشی از چیست؟

احمد علیرضابیگی نماینده مردم تبریز وعضو کمیسیون امورداخلی کشوردرمجلس اعتقاد دارد که متاسفانه در مبارزه با فساد موفق نبودیم و این مهم در کشور تنها با بازگرداندن قدرت سیاسی و ثروت به مردم صورت می گیرد.وی درگفتگویی کوتاه دراین زمینه به سوالاتمان پاسخ داده که می خوانید.

18 آذر روز جهانی مبارزه با فساد اداری بود ، در این زمینه چقدر موفق بودیم ؟

-ما در مبارزه با فساد اقتصادی موفق نبودیم ، فساد اداری نیز به نوعی فساد اقتصادی است. بهترین گواه این موضوع هم پرونده های متعددی است که هر روز از جایی سر بیرون می آورد و روح و جان ملت را می آزارد. دلیل این فساد اداری در کشور به ساختار اقتصادی کشور باز می گردد.

 وقتی عدالت در کشوررعایت نمی شود،‌ مردم برای دست یافتن به زندگی مناسب برای فرزندان خود،‌بهداشت ، تحصیل و آینده بهتر از دور دست ها (روستاها و نقاط دورافتاده ) به پیرامون شهرهای بزرگ کوچ می کنند و محلات یا سکونتگاه های غیررسمی را شکل می دهند اما این سکونتگاه های غیررسمی از هیچ قاعده ای تبعیت نمی کند.هرچند چنین مردمی بسیار پاکی و شریف هستند اما کالبد آن محلات جرم زا است وباعث رشد بسیاری از آسیب های اجتماعی می شود.

 وضعیت حوزه اقتصاد کشور نیز همین طور است.در شرایط اقتصادی کشور که دولت بازیگر اصلی است و ثروت را از مردم دریغ  می کند،‌ می گویند اگر ثروت را به مردم بدهیم آنان نمی توانند با این ثروت، کار کنند و دولت نسبت به مردم صلاحیت بیشتری برای استفاده از این ثروت دارند که نتیجه این می شود که فسادهای زیادی در کشور رخ می دهد و نمونه های بسیاری برای برشماری وجود دارد .

تا زمانی که این روند وجود دارد ،‌چنین فسادهایی رخ خواهد داد. تا زمانی که ثروت دریاها ،‌معادن ،‌نفت ، گاز طلا ،مس ، سنگ آهن را به مردم باز نگردانیم و دولت بازیگر اصلی اقتصاد باقی بماند باید بپذیریم که شاهد فساد و چنین اتفاقاتی خواهیم بود.

البته این مشکلات محصول این دولت و آن دولت  نیست که بگویم مشکلات تقصیر دولت آقای رییسی یا روحانی یا احمدی نژاد است ،‌ نه این طور نیست  چون کالبد و ساختار ایراد دارد و چاره کار این است که ثروت کشور به مردم بازگردانده شود.

آیا این وضعیت به اعتماد مردم ضربه می زند ؟

-بله همین طور است . ببینید ماشین سازی تبریز که یک کارخانه بزرگ در خاورمیانه است ، جلوی چشم نمایندگان مردم (مجلس ) به یک مرد چوپان به نام «مش قربانعلی» داده شد. بعد از پیگیری های بسیار، ایشان بازخواست و دستگیر شد.

مش قربانعلی به تلویزیون آمد واز ایشان سوال شد که پول پیش پرداخت ماشین سازی تبریز را از کجا آوردی ؟ گفت ‌به من پانصد میلیون دلار ارز ترجیحی برای خرید ورق فلزی داده شد که به واسطه تحریم نتوانستم آنرا تهیه کنم، لذا پول را در بازار آزاد فروختم وبا منفعتش ماشین سازی تبریز را خریدم .

حالا بحث این است که وقتی هیچ نسبتی بین این آقای چوپان و ماشین سازی تبریز وجود نداشت ارز ترجیحی به چه حسابی به مش قربانعلی داده شده ؟ آیا این پانصد میلیون دلار خوراک مش قربانعلی بود ؟ ما برای این که از این پانصد میلیون دلارها خلاص شویم چه کار کنیم ؟ باید اقتصادمان را واقعی کنیم .ما می گوییم برای این که خودروی ارزان قیمت  به مردم بدهیم فولاد مبارکه  ورق فلزی تولید خود را به خودورسازان ارزان بدهد،اما خودروسازها ، محصولاتشان را  ارزان تر نمی کنند.

خودروساز ورق ارزان را به شرکت های طرف قرارداد و پیمانکاران خود ؛ بابت طلب می دهد و این ثروت از دست می رود.در جای دیگر پول واردات شکر را به یک شرکت می دهیم ،تا محصول را ارزانتر به دست مردم برساند ، اما این اتفاق رخ نمی دهد.

وقتی کشور سیستم گزینش بزرگی دارد چرا این اتفاقات رخ می دهد؟

- این گزینش و نظارت باید ملی باشد ،‌ ساختار باید ساختاردرستی باشد . باید برای کارکنان مراقب بگذاریم؟ و برای مراقبان نیز‌مراقب بگذاریم ؟ این سیستم به این شکل پاسخگو نیست .

باید ثروت را به مردم بازگردانیم تا خودشان آنرا مدیریت کنند . سه میلیارد دلاری را که برای واردات چای به آن یارو دادند اگر‌به مردم می دادیم چه اتفاقی می افتاد ؟ البته  پول را بطور مستقیم که در جیب مردم نمی گذاشتیم بلکه با این سه میلیارد دلار می توانستیم برای مردم خانه سازی کنیم، اگر مسکن می ساختیم ، در جیب هر خانواده ایرانی 10میلیون تومان  پول گذاشته بودیم .چقدر از این سه میلیارد دلارها رفته ؟ این پول ها می توانست در زندگی مردم گشایش ایجاد کند. لذا باید ثروت را به مردم بازگردانده شود و ثروت به مردم باز نمی گردد ،‌مگر این که قدرت سیاسی به مردم باز گردانده شود.