دستمزد کارگران منطقه‌ای می‌شود؟

ماده 41 قانون کار ایران تأکید دارد که مزد کارگران باید متناسب با ویژگی‌های جسمی، روحی و شرایط کار تعیین شود و کارفرمایان موظف‌اند حداقل دستمزد را پرداخت کنند. با این حال، به‌دلیل بی‌ثباتی اقتصادی و نرخ تورم، اجرای این ماده به درستی در کشور دشوار بوده است. گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد که حقوق کارگران کافی نیست و بخشی از آن صرف اجاره مسکن می‌شود، که باعث افزایش مشاغل غیررسمی و دستفروشی برای تأمین معاش می‌شود.

کارشناسان پیشنهاد داده‌اند که دستمزد کارگران باید بر اساس هزینه‌های زندگی در مناطق مختلف تعیین شود. همچنین، تأکید شده که هزینه‌های زندگی در استان‌های مختلف تفاوت زیادی دارد و این باید در تعیین دستمزدها لحاظ گردد. در این راستا، فاطمه عزیزخانی، پژوهشگر بازار کار، پیشنهاد کرده است که دستمزد منطقه‌ای و صنعتی مدنظر قرار گیرد، اما اشاره کرد که در ایران به دلیل مشکلات در استراتژی‌های توسعه صنعتی، تعیین دستمزد بر اساس صنایع دشوار است.

غلامحسین حسینی‌نیا، نماینده ایران در سازمان بین‌المللی کار، نیز بر اهمیت تعیین دستمزد معیشتی برای تأمین زندگی شایسته کارگران تأکید کرده است. او معتقد است که برای رسیدن به دستمزدهای معیشتی، باید تحولات ساختاری و اصلاحات در سیاست‌های اقتصادی انجام شود. همچنین، باید ملاحظات اقتصادی مانند بهره‌وری، تورم و بیکاری در تعیین دستمزدها مورد توجه قرار گیرد.