خطر بزرگ در کمین مستاجران/ تمدید نشدن رسمی قراردادها

تمدید نکردن رسمی اجاره‌نامه می‌تواند خطراتی برای مستأجر به همراه داشته باشد که شامل جنبه‌های حقوقی و مالی است. عاطفه نصرآبادی، وکیل پایه یک دادگستری، در این زمینه توضیح می‌دهد که تخلیه ملک اجاره‌ای به دو روش حکم تخلیه و دستور تخلیه انجام می‌گیرد.

۱. حکم تخلیه

در صورت شفاهی بودن قرارداد اجاره، حکم تخلیه صادر می‌شود و مراحل آن به شرح زیر است:

1. اثبات قرارداد شفاهی: مالک باید وجود و تحقق قرارداد شفاهی اجاره را ثابت کند. این اثبات می‌تواند از طریق ارائه شواهدی مانند شهادت شاهدان، فیش‌های واریزی اجاره، یا با توجه به سکونت مستأجر در ملک صورت گیرد.

2. تأیید وقوع عقد اجاره: با استناد به مدارک ارائه شده، دادگاه حکم به تأیید وقوع عقد اجاره می‌دهد.

3. دادخواست تخلیه: در نهایت، مالک باید دادخواست تخلیه ملک اجاره‌ای را به دادگاه ارائه دهد.

۲. دستور تخلیه

دستور تخلیه در مراجع شبه قضایی، به ویژه شورای حل اختلاف، صورت می‌گیرد و برای صدور آن شرایط زیر ضروری است:

1. وجود قرارداد کتبی: برای صدور دستور تخلیه، باید یک قرارداد اجاره کتبی وجود داشته باشد.

2. ذکر مدت اجاره: در قرارداد اجاره، مدت اجاره باید مشخص شده باشد.

3. درج مبلغ: مبلغ اجاره نیز باید در قرارداد ذکر شود.

4. امضای شاهدان: قرارداد اجاره باید به امضای حداقل دو شاهد برسد.

5. پایان مدت قرارداد: مدت قرارداد باید به پایان رسیده باشد تا بتوان دستور تخلیه را صادر کرد.

خطرات عدم تمدید اجاره‌نامه

• عدم اعتبار قرارداد: عدم تمدید رسمی اجاره‌نامه می‌تواند موجب عدم اعتبار قرارداد و ایجاد مشکلات حقوقی برای مستأجر شود.

• صدور حکم تخلیه: در صورت عدم تمدید، مالک ممکن است به راحتی درخواست حکم تخلیه را ارائه دهد که می‌تواند مستأجر را در موقعیتی آسیب‌پذیر قرار دهد.

• دستورات شبه قضایی: اگر قرارداد کتبی وجود نداشته باشد، مستأجر ممکن است به راحتی در مراجع قضایی با مشکل مواجه شود.

• عدم وجود شواهد: در صورت بروز اختلاف، نبود قرارداد کتبی می‌تواند اثبات ادعاها را برای مستأجر دشوار کند.

در نهایت، داشتن یک قرارداد کتبی معتبر و تمدید آن به مستأجر کمک می‌کند تا از این خطرات جلوگیری کند و حقوق خود را در برابر مالک محفوظ نگه دارد.