چرا روس‌ها از پیروزی پزشکیان هراس دارند؟

تیرماه ۱۴۰۱ و درجریان سفر ولادیمیر پوتین به ایران، آنهم درست چهار ماه بعد از حمله این کشور به اوکراین و در شرایطی که این کشور به دنبال بازار‌های تازه در پی تحریم‌های غرب علیه خود بود، پوتین وعده‌ای به بزرگی سرمایه گذاری ۴۰ میلیارد دلاری در صنعت نفت و گاز ایران به مقامات دولت سیزدهم داد. وعده‌ای که حالا بعد از دوسال همچنان بسیاری از بخش‌های این قرارداد مبهم است و آن‌ها هم که آشکار شده، اجرایی نشده است و تازه مقامات روسیه همچنان در حال مذاکره و خرید زمان هستند.

سفر الکساندر نوآک معاون نخست وزیر روسیه به ایران و دیداری که این مقام روسیه با اوجی وزیر نفت داشت، در شرایطی صورت گرفت که تا انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم در ایران زمان زیادی باقی نمانده است. برخی تحلیلگران بر این باورند که سفر معاون نخست وزیر روسیه به ایران آنهم چند روز قبل از انتخابات ریاست جمهوری به این دلیل بوده که آن‌ها نسبت به ادامه همکاری با ایران در صورت پیروزی نامزد‌های اصولگرا خوش بین هستند.

از آنجا که دیپلماسی اقتصادی دولت سیزدهم بر نزدیکی با روس‌ها متمرکز شده بود، کارشناسان می‌گویند روس‌ها از پیروزی اصولگرایان در ایران خوشنودتر هستند؛ زیرا آن‌ها نمی‌خواهند تحریم‌های ایران توسط آمریکا برداشته شود.

از همین رو هم نوآک سراسیمه به تهران آمد تا سرنوشت پروژه‌های دو سال گذشته این کشور با ایران را دنبال کند. برای روس‌ها پیروزی سعید جلیلی در انتخابات پیش رو، یعنی ادامه دولت سیزدهم در سیاست خارجی و دیپلماسی اقتصادی؛ از آنجا که جواد اوجی نزدیک به جلیلی است، سفر نوآک در واقع این اطمینان را به اوجی داد که در صورت پیروزی جلیلی این پروژه‌ها ادامه خواهد داشت.

اما روی دیگر این سفر هم می‌تواند این باشد که اگر مسعود پزشکیان پیروز رقابت‌های ریاست جمهوری چهاردهم شود، یعنی مذاکرات برجام احیا خواهد شد. رفع تحریم‌های ایران و نزدیکی ایران به غرب برای روسیه امری قابل قبول نیست و از همین رو سفر یک مقام ارشد آنهم درست در آخرین روز‌های عمر یک دولت بی معنا نیست.